قره قات یا قارا قات (Redcurrant) با نام علمی Ribes rubrum میوه‌ای جنگلی است که بومی اروپای غربی و شمال کشورهای ایتالیا، اسپانیا، لهستان و پرتغال است. قره قات در جنگلهای منطقه ارسباران و روستای کلاثور یافت میشود. ارتفاع بوته قره قات ۱-۱.۵ متر است و گاهی تا به دو متر نیز می‌رسد. شکوفه‌ها، بعلت رنگ زرد مایل به سبز شان تا حدی نامرئی هستند. میوه‌ها در خوشه‌های آویخته پدید می‌آیند. هر خوشه ۳-۱۰ میوه قرمز شفاف با قطر ۸-۱۲ میلیمتر را شامل میشود. هر درختچه ۳-۴ کیلو میوه در سال میدهد. میوه‌ها در اواسط تابستان میرسند.
قره قات نباید با سیاه گیله و بلوبری (Blueberry) اشتباه شود. آن میوه‌ها طعمی مایل به شیرین دارند. متأسفانه این اشتباه اسامی، بعلت نایابی نسبی قره قات و شناخته شدن بلوبری از طریق ارتباط با جهان غرب، حتی در محیطهای آکادمیک شیوع پیدا کرده است. توصیفی که یک منبع سنتی تر از قره قات میکند، به واقعیت نزدیکتر است: "اسم ترکی من ((قره قاط)) است به من قراقات و قراطاط هم گفته اند، عده ای از گیاه شناسان قدیم ایران از جمله بغدادی مرا نوعی زغال اخته و عده ای دیگر نوعی زرشک می دانند...".
کشت: کشت قره قات در قرن هفدهم در بلژیک و شمال فرانسه شروع شد. در زمان معاصر گونه‌های مختلفی برای کشت انتخاب شده اند. یکی از معروفترین این گونه‌ها white currant است که مزه شیرینتری دارد.
استفاده ها: طعم میوه قره قات ترش است. این میوه در کشورهای اروپایی برای درست کردن مرباهای نسبتاً گران قیمت مورد استفاده قرار می‌گیرد. علی‌رغم اینکه کاشت و نگهداری قره قات چندان سخت نیست، این میوه حتی در اروپا نیز کمیاب است. در ایران، خشک شده قره قات در عطاری‌ها یافت میشود. دم کرده قره قات را برای رقیق کردن خون تجویز می‌کنند و اعتقاد بر آن است که خوردن آن از سکته قلبی ممانعت میکند.
